събота, юни 14, 2008


Сеизматичен, семантичен миг.
Кротко проформа просещ
китаринността си на самосбогуването...
Жестоко плачеща метафизиката
на метафоричността
на псевдосеизмичнотата а....
Може би за сетнешен полу- последен раз-
ви казвам - ХРАС!А там
ежегробието е микробиието.
Чий див сезон е осиневен резон за
миролюбието на ръката.
Чий благ резон носи
избухливостта между краката?
Няма роби!
Няма господари!
Има само полове с раздрани хастари....

Няма коментари: